به نقل از «تابناک»

کنترل اشتها با کپسول الکتروسیوتیکال

تاریخ انتشار: ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۷۴۱۹۴

به گزارش تابناک، ایرنا نوشت: هورمون‌های آزادشده در معده مانند «گرلین» (ghrelin) نقش مهمی در تحریک اشتها دارند. این هورمون‌ها توسط سلول‌های غدد درون‌ریز تولید می‌شوند که بخشی از سیستم عصبی گوارشی هستند و گرسنگی و حس سیر شدن را کنترل می‌کنند.

مهندسان موسسه «ام آی تی» اکنون نشان داده‌اند که می‌توانند این سلول‌های غدد درون‌ریز را برای تولید گرلین تحریک کنند و برای این کار از یک کپسول خوردنی استفاده کرده‌اند که جریان الکتریکی را به سلول‌ها منتقل می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این رویکرد می‌تواند برای درمان بیماری‌های دارای حالت تهوع یا از دست دادن اشتها سودمند باشد.

در آزمایش های انجام شده در حیوانات، این محققان نشان دادند که این کپسول الکتروسیوتیکال (electroceutical) می‌تواند تولید گرلین در معده را به میزان قابل ملاحظه‌ای تقویت کند. آنها اعتقاد دارند که این رویکرد همچنین می‌تواند برای انتقال تحریک الکتریکی به سایر بخش‌های دستگاه گوارشی انطباق داده شود.

سیستم عصبی گوارشی تمام جنبه‌های گوارش و هضم غذا از جمله حرکت غذا در مسیر دستگاه گوارشی را کنترل می‌کند. برخی از بیماران مبتلا به یک اختلال در عصب‌های معده که موجب کُندی حرکت غذا می‌شود، پس از تحریک‌ الکتریکی تولید شده با یک وسیله شبیه به دستگاه تنظیم ضربان قلب (pacemaker) نشانه‌هایی از بهبود را مشاهده کردند. این دستگاه با جراحی در معده قابل نصب است.

پزشکان برای آزمایش فرضیات خود در این زمینه از یک تحقیق الکتریکی برای ایجاد تحریک الکتریکی در معده حیوانات استفاده کردند. آنها دریافتند که بعد از ۲۰ دقیقه از تحریک (الکتریکی)‌، سطح گرلین در جریان خون به میزان زیادی بالا رفت. آنها همچنین دریافتند که تحریک الکتریکی موجب هیچ التهاب جدی یا سایر اثرات جانبی مهم نشده است. آنها سپس این مساله را بررسی کردند که آیا این تاثیر را می‌توانند با یک وسیله قابل بلعیدن و جا گرفتن در معده ایجاد کنند. دانشمندان به این منظور کپسولی با طراحی خاص ایجاد کردند که سطح آن متشکل از پوشش آب دوست (هیدروفیلیک / hydrophilic) است که این خاصیت موجب دور کردن مایعات از بافت معده و تراکنش الکترودها می‌شود.

محققان این کپسول را با قرار دادن آن در معده حیوانات بزرگ آزمایش کردند و دریافتند که این کپسول موجب تولید سطح بالایی از گرلین در جریان خون می شود.

منبع: تابناک

کلیدواژه: احمد علیرضابیگی استیضاح فاطمی امین سید مهدی نیازی حمیدرضا الداغی حسام محمودی کنترل اشتها ام آی تی احمد علیرضابیگی استیضاح فاطمی امین سید مهدی نیازی حمیدرضا الداغی حسام محمودی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۷۴۱۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مغز انسان شبیه‌سازی شد

ایتنا - ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.
دانشمندان هلند و کره جنوبی به تازگی دستگاهی به نام «ممریستور یونترونیک(مقاومت حافظه)» یا به عبارت دیگر سیناپس مصنوعی ساخته‌اند. این دستگاه که کمی قطورتر از موی انسان است، بخشی از مغز را شبیه‌سازی می‌کند که به ما در فکر کردن و یادگیری کمک می‌کند. این اولین باری نیست که دانشمندان تلاش می‌کنند دستگاهی ایجاد کنند که می‌تواند شبیه مغز انسان فکر کند، اما این دستگاه خاص است، زیرا مانند دیگر دستگاه‌ها ساخته نشده بلکه مانند مغز ما ساخته شده است.

به گزارش ایتنا از ایسنا، این دستگاه مغز مانند چیست و چرا تا این اندازه خاص است؟ ممریستور یونترونیک دارای یک کانال میکروسیال مخروطی است که داخل آن محلولی از نمک(کلرید پتاسیم) محلول در آب قرار دارد.

به نقل از دیجیتال‌ترندز، هنگامی که دستگاه سیگنال الکتریکی دریافت می‌کند، یون‌های موجود در محلول آب از کانال به سمت بالا حرکت می‌کنند و موقعیت خود را تغییر می‌دهند و این حرکت بر چگالی و هدایت یون تأثیر می‌گذارد. این اساسا میزانی که ممریستور می‌تواند الکتریسیته را هدایت کند، تغییر می‌دهد که به نوعی شبیه به نحوه اتصال سلول‌های مغزی قوی‌تر یا ضعیف‌تر بر اساس تجربیات ما است.

این ممکن است نزدیک‌ترین مدل به نحوه عملکرد مغز ما در یک محیط مصنوعی باشد و با تلاش‌های قبلی متفاوت است، زیرا کاملا از آب و نمک ساخته شده و برخلاف مدل‌های قبلی سیلیکون و فلزات ندارد.

اگرچه ممریستورها در پلتفرم‌های متداول مختلفی استفاده شده‌اند، اما با مغز انسان متفاوت هستند زیرا تنها به یک منبع اطلاعاتی مانند الکترون‌ها متکی هستند و فقط به ورودی‌های الکتریکی پاسخ می‌دهند. این با نحوه عملکرد سیناپس‌ها در مغز ما متفاوت است، زیرا سیناپس‌ها می‌توانند برای انجام کار به سیگنال‌های الکتریکی و شیمیایی تکیه کنند.

کاربردهای فعلی هوش مصنوعی، حتی پیشرفته‌ترین آنها، توانایی تفکر مستقل مانند مغز انسان را ندارند. در همین حال، مدل‌های زبانی بزرگ(LLM)، در حالی که ممکن است شبیه به مغز ما به نظر برسند، فقط مجموعه‌ای از کلماتی هستند که افراد دیگر و ماشین‌ها بیان کرده‌اند. توانایی آنها در خلقت ناشی از یادگیری از انسان است و نه از توانایی آنها در تفکر مستقل.

این تحقیق که توسط محقق دکتری تیم کامسما(Tim Kamsma) رهبری می‌شود، نتیجه مشترک کار انجام شده توسط دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی است. این اولین بار در نوع خود است که از کانال‌های یونی سیال برای شبیه سازی مکانیسم‌های پیچیده مایع در مغز استفاده می‌شود. با این حال، به رغم این جهش، دستگاه‌های ممریستورهای یونترونیک هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند و استفاده از آنها برای ساخت رایانه‌های نورومورفیک(neuromorphic) هنوز نیاز به پیشرفت دارد.

ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.